Dis ‘n deel van Suid-Afrika se geskiedenis waarvan min mense weet, óf nie praat nie. Maar toe Marion du Toit as tweejarige dogtertjie saam met nog 88 Duitse weeskinders in 1948 voet aan wal in Suid-Afrika gesit het, was dít waar haar inspirerende lewensverhaal vorm gekry het.
Dit was kort na die tweede wêreldoorlog, vertel sy. Duitsland was in armoede en ellende gedompel; alles was vernietig en daar was geen kos in die huise nie. ‘n Duitse kinderfonds, om uitkoms aan hawelose kinders te bied, word toe in Suid-Afrika gestig. Na vele onderhandelings is toestemming verleen om 89 kinders na Suid-Afrika te bring.
“Bang en vol vrees is ons weggeneem van ons ouers af en per trein na Engeland. Vandaar is ons per see met die Union Castle na die onbekende: Suid-Afrika. Op 8 September 1948 land ons in Kaapstad,” herroep Marion die herinneringe.
Marion Maasch word op 14 September 1948 deur haar aanneemouers, Gert en Lena Strauss, ontvang in Pretoria. Sy was twee jaar en drie maande oud.
“My ouers het, net soos die ander, aansoek gedoen en die keurproses geslaag. Op daardie stadium was hulle kinderloos. Hul het op die plaas Klipfontein in die Leeudoringstad-distrik geboer. Drie jaar later was my wêreld volmaak met die geboorte van ‘n boetie, Gert,” vertel sy.
Volgens Marion kon die twee nie vir beter ouers gevra het nie. Sy onthou haar ouers as ware staatmakers en diep Christene wat hulle gekoester het en ‘n goeie opvoeding wou gee.
As kind het sy oral saam met haar pa rondgery. Sy onthou ook hoe sy skool-skool met haar ma se mooi tuinblomme gespeel het. “Ek het die arme blomkoppe afgeslaan wanneer hulle nie ‘geluister’ het na wat die juffrou vir hul vra nie. Ek vermoed ‘n onderwysloopbaan was net in my,” vertel sy.
Sy het ook graag wanneer sy op die plaas rondgeloop het geneurie en gesing. Haar pappa het altyd trots gesê sy moet musiek neem wanneer sy skool toe gaan. Toe sy egter ses jaar oud was, en haar boetie maar 18-maande oud, word haar pa in ‘n fratsongeluk deur ‘n bul dood gemaak.
“My liewe ma het ons verder alleen groot gemaak, sonder dat sy ooit gewerk het. Ek is so dankbaar vir haar en ook vir die geleentheid wat sy my gegee het om musiek te kon gaan studeer by die onderwyskollege op Potchefstroom. My pa se musiekdroom vir my het my lewe koers gegee. Aan die einde van graad een het mamma vir ons ‘n klavier gekoop, en daar speel ek!”
Marion bespeel die klavier, blokfluit en orrel, maar is veral mal oor sing. Haar loopbaan as musiekjuffrou skop in 1969 by Laerskool Wolmaransstad af. Daarna aanvaar sy ‘n pos by die Hoër Tegniese Skool en in 1989 word sy musiek vakhoof by Hoërskool Wolmaransstad se musieksentrum. Na 45 jaar as alombekende musiekonderwyseres in dié plattelandse dorp tree sy in 2014 af.
In 2015 word sy ‘n trotse inwoner van Ons Tuis: Andries Marie Oosthuizen in Parys. Dit is hier waar sy vir Pieter du Toit ontmoet. Die twee is in 2017 getroud. Marion was voorheen twee keer getroud en is geseën met twee kinders. Haar dogter, Heléne, is op 8 September 1972 gebore — presies 24 jaar ná Marion se aankoms in Suid-Afrika. Sy het twee kleinseuns en twee agterkleinkinders van haar eie.
Dit wat met Marion as ‘n tweejarige gebeur het, is nie iets wat sy ‘agter’ haar wil sit nie. Jou verlede vorm wie jy is, maar maak nie wie jy word nie, redeneer sy. Sy het steeds kontak met ander wat destyds saam met haar op die skip ‘n nuwe heenkome kom soek het, maar geen kontak met haar Duitse familie nie.
“My pa het gesê my Duitse van, Maasch, moet my tweede naam word. Hy het gevoel dat ek iets van my verlede altyd met my moet saamdra,” sê sy.
Marion se motto in die lewe is om alle kinders met liefde te omring en dit wat sy aanpak deeglik, akkuraat en perfek uit te voer. Haar raad aan ander weeskinders is om altyd jou aanneemouers te eer, respekteer en waardeer.
“Dank die Vader elke dag dat daar mense is wat hulle liefde aan jou wil gee en jou altyd wil koester. Wees bly dat jy nie op straat beland het nie!” sê sy.
Marion wens en glo dat die Vader haar daarin sal help om eendag 100 jaar oud te mag word. “Dan sal Ons Tuis: Andries Marie Oosthuizen my sekerlik bederf met ‘n heerlike koek en tee!” lag sy.
BYSKRIF: Marion du Toit is sedert 2015 ‘n inwoner van Ons Tuis: Andries Marie Oosthuizen in Parys. Haar stokperdjies is lees, brei, koderaai invul en deesdae die ‘Diamond Picture’-ding.
BYSKRIF: Dit wat met Marion as ‘n tweejarige gebeur het, is nie iets wat sy ‘agter’ haar wil sit nie. Jou verlede vorm wie jy is, maar maak nie wie jy word nie, redeneer sy. Haar pa het ook destyds gesê haar Duitse van moet haar tweede naam word sodat sy altyd iets van haar verlede met haar sal saamdra. Marion het nou nog van die kleertjies en items waarmee sy uit Duitsland gekom het.
